U ngritën pallatet shumëkatësh drejt qiellit.
U gëzuam. Qyteti po ndryshonte.
Na kish marrë malli për ndërtesa – male.
Tani u ngritën kaq shumë pranë njëra– tjetrës.
Duke vrarë për vdekje gjelbërimin.
Do të na marrë malli për pemët…
Dhe një oaz i gjelbërt që thamë se shpëtoi
Të nesërmen e gëlltitën buldozerët.
U vra gjelbërimi i qytetit.
Lubia e ndërtimit e pangopur
Vjell kudo beton dhe hekur.
Ku janë ambientalistët?!
Po qytetarët,
që do të duhet të lëvizin me bombula oksigjeni me vete?
Askush s’e dëgjon mallkimin e qytetit.
Petrit QEJVANI, Maj 2006
