Ai qante,
kërcente shkallët
një nga një,
kishte frikë nga luga,
ishte i vogël,
nëna qeshte,
kërcente shkallët
dy nga dy,
bëhej aeroplan,
helikopter,
anije,
ta hante lugën.
Dhe lugë pas luge,
u bë i madh,
ëndrrat e vogla,
kurse nëna u tkurr,
një topth lëmsh i bardhë.
2010
Nga Andi Meçaj
Die Qer 17 , 2012
I morëm në çantë kaprojtë, lulet, ujin e malit, kabinën e drunjtë, ketrin, hajdutin e bukëve, dashuritë e reja të pishave, puthjet e zbehta të gjetheve, ulërimat pasiononte të ujqërve, fashot dhe shiringat, për shërimin e pyllit, librat e pagojë dhe gurët llafazanë, qenin e Feties që ia kafshonte këpucët […]
