. LUGË PAS LUGE, POEZI

Andi Meçaj

Ai qante,

kërcente shkallët

një nga një,

kishte frikë nga luga,

ishte i vogël,

nëna qeshte,

kërcente shkallët

dy nga dy,

bëhej aeroplan,

helikopter,

anije,

ta hante lugën.

 

Dhe lugë pas luge,

u bë i madh,

ëndrrat e vogla,

kurse nëna u tkurr,

një topth lëmsh i bardhë.

2010

Nga Andi Meçaj

Next Post

VALIXHJA E PUSHIMEVE TË MALIT, POEZI

Die Qer 17 , 2012
I morëm në çantë kaprojtë, lulet, ujin e malit, kabinën e drunjtë, ketrin, hajdutin e bukëve, dashuritë e reja të pishave, puthjet e zbehta të gjetheve, ulërimat pasiononte të ujqërve, fashot dhe shiringat, për shërimin e pyllit, librat e pagojë dhe gurët llafazanë, qenin e Feties që ia kafshonte këpucët […]
Andi Meçaj