Po pres pas derës trokitjen e saj
Pa frymë
Si gjahtari i mirë shfaqjen e bishës së adhuruar.
Qetësi, bota s’pipëtin
Gjaku im me ulërimë të mbytur zgjeron damarët
Ndërsa unë bëj gati
Në një alarm absolut
Veglat e shpirtit dhe ato të tjerat…
Për të ekzekutuar prenë e bukur
Që do të më gjakosë
Gjakun dhe buzët
Dhe do më shkulë zemrën…
Për ta vendosur sërish
Në përfundim të furtunës së gjakut
Ashtu si pas një stuhie të vërtetë,
Kur vërshimet tërhiqen të shkrehura
Dhe gjuhët e ujit lëpijnë ëmbël truallin
Duke zbuluar përmasat gjigande të betejës…
Petrit Qejvani,maj 2010
