Bogonic’ e madhe
Me sheshe e Vale
Me ujë të kulluar
Si kristal në male
Ti një pikë vrojtimi
Një kështjell’ e lashtë
Kush del e shikon
Bukuri e rrallë
Të kthehesh nga deti
Pafundësinë shikon
Dritat italiane
Që andej dallon
Të kthehesh nga toka
Gjer në Myzeqe
Fusha pambarim
Të pambjell’ i ke
Të zotët kanë ikur
Larg janë degdisur
Një dit’ do të vijnë
Fushat për të qëndisur
Ti o mal i lartë
Njerëzit i shikon
I madh e i vogël
Në kurbet po shkojnë
Si një pikë vrojtimi
Dhe vend perëndie
Njerëzit i shikon
Të lodhur në diell
Nëpër botë kanë ikur
O, për të punuar
Për bukën e gojës
Ata janë larguar
Bëhu ti mburojë
Si një vend i shenjtë
Kudo që të jenë
Të kthehen shëndoshë
Plot me mall ikin
Prapë tek ti do vijnë
Të shikojnë hapësirat
Të ndërtojnë bukurinë
Nënë perëndeshë
Kështjellë natyrore
Çdo njeri që vjen
Ti mallin ua shton
Hyjneshë ti ke qënë
Hyjneshë ti do mbetesh
Për brezat që ikën
Dhe brezat që ngelen
Selam JONUZAJ
Botuar ne gazeten Kallarati Nr. 50
