LUFTA E KALLARATIT ME ANDARTET GREKE ME 1914*

HasanKallarati

Ishte muaji i korrikut,

nëntëqintkatërmbëdhjetë,

erdh ushtarët e armikut,

erdhë gjiritllij e grekut,

ca nga rrëza, ca nga mali,

vinin rrugës, vergje, vergje,

njëmijëdyqint andarë,

njëmijëdyqint dyfeqe,

kapiten Kromidha Çollaqi,

Çollaqi nga mali erdhi,

me Nase Labin të dy,

kish dhe nipinë Çollaqi,

që ra atë dit aty,

vështroi Nasia nga harca,

i vështroi me dulbi,

pa digjoni more shokë,

ç’do tu them unë nashti,

Thanas Labi vet i tretë,

vijnë rrugës për kashi,

e lini ta qëlloj vetë,

tradhëtarin faqe zi,

kyj ish Nase Beni vetë,

me Pilonë që të dy,

patriot me të vërtetë,

me pushk e libra në gji,

Nasia shtroi manxerrë,

e vuri bukur në sy,

dhe ja shkrepi me një herë,

me të madhe kujdesi,

Nase Labi u trondit,

Çpejto për toke u shtri,

dhe Çollaqi u habit,

ç’pate ti Nase nashti,

shikomë se jam goditë,

në mustaqe mbi turi,

dhe shiko se ka rrezik,

që të vritesh edhe ti,

se kyj është fshat i lig,

unë e njof se ti s’e di,

ka njerës shumë të sertë,

të njohur për trimëri,

si dhe vëndi që jetojnë,

gërxhe, male, pyll i zi,

fshatar ishin gjashtëdhjetë,

ca burra, ca djemëri,

që ishin ndarë në çetë,

rreth katundit në kufi,

dhe nja katër a pesë vetë,

ishin futur në xhami,

ta kishin vëndin për kashi,

kishin zënë penxheretë,

qëllojnë me breshëri,

katër nga këta të pesë,

ishin fare djem të rij,

Xhebro Boçi burr’i thjeshtë,

u plagos i varfëri,

siç thanë shokët e vetë,

u ç’qua për trimëri,

që mëngjes deri pas drekë,

vazhdoj lufta me furi,

Çollaqit gjaku ju ndes,

dhe u tha shokëve të tij,

ja do futem, ja do vdes,

këtë fshat do ta bëj hi,

dhe marshimin e filloj,

marshoi për mbi xhami,

i nipi u vra i pari,

pasë tija dhe ai,

u vranë dhe shum andarë,

të plagosur kush e di,

dhe nga tanët atje ranë,

pesë trima çikëndi,

Hysua me Ramadanë,

Dervish Maçi, djal i ri,

Çelo Boshi me Muranë,

Gjon-Thanas, ranë të dy,

i plagosur mbet Isani,

Rexhei’e Nebo Qejvani,

Lulo Xhebro zëmër luani,

kështu shkrumb e u bë hi,

kështu përfundoi lufta,

për vatan e për liri.

*Këngë kushtuarë luftës së popullit fshatit Kallarat kundër andartëve grekë në korrik 1914. Fshati u dogj, po nuk u pushtua.

Nase Labi ish nga Vunoi, bashkëpunëtor me grekët, ndërsa Nase Beni dhe i vëllai i tij Pilua, po nga Vunoi, ishin kundër grekëve dhe luftonin sëbashku me Kallaratasit ditën që u dogj fshati. (shën. i Hasan Kallaratit)

Hasan Kallarati

Next Post

Kenge te vjetra historike per Kallaratin, mbledhur nga Hasan Kallarati

Mar Qer 5 , 2012
Këtu poshtë në një faqe të veçantë do të radhit tre katër këngë të vjetra historike, të mbëledhura prej meje dhe që i përkasin trimave të kryengritjes vitit 1847 dhe që nukë i kam parë të përmëndenë as në një shkrim, as në ato të mbëledhura nga Mexhit Kokalari të […]
HasanKallarati