(Kushtuar asaj që e meriton…)
Para teje bëhem si fëmija
Që gjëra të shtrenjta kërkon
Unë kërkoj buzët e tua
“Po një minutë”- ti më ndalon.
Dhe e kuptoj se ç’do të thotë
Kjo frazë e bukur, kaq e brishtë
Sa herë të puth, pulit qepallat
“Po një minutë , më pëshpërit.
Dhe unë atëherë më shumë të dua
Me zjarr të puth, me mall në gji
“Po një minutë”, ti prapë thua
Dhe unë prap bëhem si fëmi.
Dhe çdo gjë nis prap nga e para
Unë prap të puth në buzë e sy
Ti prap më thua “Një minutë”
Dhe unë prapë bëhem si fëmi.
Petrit Qejvani.