Jam kthyer përsëri, përsëri nuk dihet se ku shkova,
një tjetër që rrobat dhe hapat e mia kishte veshur,
si zakonisht në ora tetë mbërriti. Të hapur e gjeti derën,
zemrën e gruas si zakonisht të mbyllur.
Të parën shqelmoi veten, pastaj muret,
dritaret nga frika shkundën xhamat dhe shkoi të shtrihej
nën zhurmën e ëndrrave, që vetë urdhëroi,
të flinin.
