Përplaset dera, hyn ai,
sytë i ka të verdhë,
duart jeshile,
kokën katrore,
brenda xhepave rri fshehur fëmija,
e nxjerr, i blen akullore,
lodra, të puthura,
rrotullon botën në karuzel,
tregon rrugën ku u rrit,
shtëpinë e vogël me baçen e madhe,
qenin larush tek bredhërinte
dhe gjyshen topolake që rrudhte kohën.
Nga Andi Meçaj
