Germadhave te Fshatit Vjeter (Kallaratit)

HasanKallarati

Nga xhadeja kur kaloj,

hedh sytë dhe të shikoj,

gërmadhat e’fshatit tim,

me lot e zi i kujtoj.

Fshati rrëzë malit, nënë hon.

I bukur ishte dhe luluzon,

po sot më ai, nukë jeton,

gurët dhe bari e mbulon,

fshati anti, fshat i vjetër,

pllajës shtrirë, pllajës ngrehur,

radhë si me plan, shtëpitë ndrequr,

nashti ka kohë që rri i fjetur,

kujtimi i tij janë rrënojet,

heshtje dhe heshtje bëjnë trojet,

ndo një zë bilbili, qyqeje digjohet,

dhe kukumjaçja me vajtim argëtohet,

për verë kish rrapin e madh për hie,

për orë kish gurin me hije,

orë e saktë që s’duaj kurdimë,

jeton dhe sot, por s’e fërshëllijnë!

 

Hasan Kallarati