KOHA QË NUK VJEN

 

 

 

Është koha që ikën

Është tik-taku i akrepave të sahatit

Që rendin pa ndalim

Është pamundësia për të qenë

Ai , Ajo, që ishe një çast më parë

Është imazhi i hirtë prej shkume

I fytyrës së nënës së ikur

Me buzëqeshjen e ngrirë në cep të buzës

Duke ujitur lulet në oborrin e parajsës

Është ulërima e mbytur e rinisë

7që humbi neper vite

Është trëndafili i tharë i dashurisë

Është dita parahistorike kur u njohëm ne të dy

Është fotografia jonë

Që na sheh e pikëlluar nga korniza

Është jehona e shuar e hapave të hedhur

Është pika e ujit

Që me këmbëngulje indiferente çan gurin

Është gjithçka. që ikën pa mbarim

 

Është arkeologjia e jetës sonë

Që plotësohet çdo ditë

pa kthim.

 

 

Petrit Qejvani


 

Next Post

VITET IKIN

Pre Pri 24 , 2020
          Vitet ikin një nga një, mikja ime. Gjumi vjen, por nuk më zë, mikja ime. Se kam frikë se s’zgjohem më, mikja ime. Vjesht’e jetës ka trokitur, mikja ime. Portën zemra hap tronditur, mikja ime. Pem’e jetës nis të thahet, mikja ime. Fruta e gjethe […]