Ku vete kështu,
mes ngatërresash kaq e sigurtë
dhe ikën, ikën si ditë nga kafazi i natës,
për të hedhur vellon në krahët e virgjërisë sonë,
duke pirë qiellin në kupë çaji,
rrugicën tonë në çantën e tualetit e fut,
pasqyrë të vogël, e vogël por e lumtur për ne,
për grimcat e rërës që rrëshqasin duarve
si kujtimet,
gjurmët e limonave mbinë të kaltër,
karafili dhe shega mbi buzët e tua puthen.
Ti erë, ku vete kështu?!
