MESNATË, NË ORËN DYMBËDHJETË, POEZI

Andi Meçaj

Ora dymbëdhjetë,

mesnatë,

ky tram që m’i përkund mendimet

më rrëfen ëndrrat e natës,

Hyn Nikua

dhe era të pëshpërin,

Kristua me fishekzjarre

mbjell buzëqeshje,

Vangjeli duke kalëruar

mëzin lodër,

Vjen dhe Melihaja

me shaminë e bardhë

që ia nduk faqet.

 

Hëna vizaton në qelq,

kokën e madhe të zbehtë,

brenda meje,

shëtis vende të pashkelura,

shaloj një statujë,

hapoj mespërmes oqeanit paqësor,

zgjas mjekrën,

këndoj në tre gjuhë njëherësh,

pagëzohem mbret.

 

Nga Andi Meçaj