NINULLË, POEZI

Andi Meçaj

Ai iku, mbylli derën,

jo, dera e mbylli atë.

Rruga me shami në duar, (duke e tundur),

e përcolli gjer tek deti,

jo, shamia me rrugën në duar, (duke e tundur),

e përcolli gjer tek deti.

Deti me pulëbardhat e zeza dhe

kapelen e kuqe, e futi në anije,

jo, pulëbardhat e zeza dhe kapelja e kuqe

me detin, e futën në anije.

 

Anija u përkund,

u përkundën dhe duart e nënës.

 

Nga Andi Meçaj

Next Post

GJURMË NË BRAKTISJE, POEZI

Sht Qer 9 , 2012
Në këtë rrugë ka gjurmë hapash, disa të vogla, të mëdha, disa gjysma, të reja disa. Po t’i ndjekësh do të të shpien te shtëpia e braktisur në fund të rrugicës. Do të hapësh derën, ose do të hysh me një të shtyrë brenda, është e kalbur si kujtimet. Do […]
Andi Meçaj