Rruga drejt qytetit
ka pluhur,
sy anës pemëve.
Makinat që zhurmojnë
janë lodrat e fëmijërisë sime,
Ky burrë u bën roje
bletëve dhe kujtimeve.
Në fusha qentë lehin,
ruajnë dhëntë dhe zërin.
Autobuzi sjell
ndenjëse të zbrazura
dhe mendime.
Ky zotëria pranë meje thotë:
-qyteti nuk është më fëmija
me pantallonat e shkurtra,
tani ka vënë kravatë, pantallona xhins
dhe një okë xhel në flokë.
Nga Andi Meçaj
