Shpesh mendjen lodh duke kujtuar
Si munde ti të më robërosh
Me buzëqeshje, ledhatime
Dhe shpirtin tim ta skllavërosh.
Është vërtet shumë e çuditshme
Një bukuroshe lozanjare
Shpesh rrëmben zemrën e një burri
Me lehtësi të madhe fare.
Dhe krenaria mashkullore
Përkulet, thyhet para teje
Ashtu si nuk u pat menduar…
Siç vjen stuhia pas një reje.
Më kot mundohem që ta gjej
Kjo grackë mua si më zuri.
Dashuria magjistare
Los me zemrën e çdo burri.
Petrit Qejvani
