Ju sy të bukur të Elisës
Më shoqëroni orë e çast
S’e di ç’enigmë ju stolis
Veç për mua jeni çark
Kur shoh dy sytë e Elisës
Vetja më ngjan një Jezu Krisht
Që nuk e gozhduan romakët
Por shikimi i tyre mrekullisht
Dhe me kënaqësi të madhe
Shkoj vet te Kryqi i Dashurisë
Dhe pres në delir, i dehur fare
Shtizat e shikimit të Elisës
Dhe s’ka më bukur sesa kjo
Pas njëqind vjetësh po deshe vdis
Kam rënë e jam ngritur qindra herë
Shikimi i saj veç më përmbys
Dy sytë e saj- puse magjie
Që më zjarrojnë tërësisht
Një flakë e kaltër dashurie
Që digjet bukur, marrëzisht
Në mijra femra që kam parë
S’kam hasur sy të tillë,jo
Herë qiell i kaltër i paanë
Herë natë e thellë, nëse do.
Ju sy të tmerrshëm të Elisës
Herë gri të kaltër, herë blu të zes
Mëngjese vere , muzgje dimri
Një dashuri që kurrë s’vdes
Dhe s’di ç’mister kanë ata sy
Në lojën e dritës brenda tyre
Një çast i ka të gjelbër-gri
Pis të errët pas një grime.
I mbërthyer përjetë aty
Te Kryqi i Madh i Dashurisë
Shoh si bota bëhet më e bukur
Kur më shikojnë sytë e Elisës
Dhe duke parë të tillë
Unë e kuptoj edhe më mirë
Se ç’do të thotë të jesh i verbë
Dhe të jetosh në errësirë…
Petrit Qejvani, 2008