SYTË E TU

 

 

Më thonë “po” mendueshëm, heshturazi.

Dhe unë jam gati të vij

Si një fëmijë, që i merren këmbët nga gëzimi.

Por, sapo nisem, më duhet të ndaloj,

Buzët e tua bëhen postbllok i pamëshirshëm

Duke shqiptuar ca fjalë të ashpra

Që më dekorajojnë në nisjen time serioze dhe mëndjelehtë.

Por pas nuk kthehem.

Kërkoj sërish ndihmën e syve të tu,

Që më thonë qetësisht, vendosmërisht:

Kaloje postbllokun artificial të fjalëve

Se fjalët shpesh thonë të kundërtën e syve,

Që nuk gënjejnë asnjëherë.

 

Petrit Qejvani


 

Next Post

QË NDODH

Pre Pri 24 , 2020
      Unë tani do dashuroj një tjetër por kjo s’do të thotë se do shkel mbi ty ashtu si kitaristi, që, pasi iu thye kitara e vjetër, duke luajtur këngën e jetës me fuqi, me kitarën e re nisi të luajë përsëri melodinë e preferuar të kitarës së […]