Përpara kam fotografinë
Ulur në stol të pranverës me ty.
Ti qesh,qesh dhe unë.
Qeshim të dy.
I zymtë vështroj këtë pamje
Të zhveshur nga vjeshta e ndarjes tani.
Dashuria jonë u tha si ai druri i bukur i qershisë,
Që e thau thëllimi dimrin që shkoi
Dhe më kot fëmijët pritën verën të skuqnin buzët
Dhe kopshtari i krrusur
Vështron i trishtuar qiellin
Me të drejtën e protestës
Për mundimin e tij.
Por në botë parashikohen dhe thëllimet.
Petrit Qejvani,1971
