VËLLEZËR, ULNI ARMËT!

 

 

Sivjet dhe moti është i vrarë

Pranvera dimrit i ngjet fort

Dimri i acartë i politikës

Po ngrin jetën shqiptare sot.


Kurrë kaq plumba nuk qëlluan

Në qiell, as ditën e lirisë

Gëzhojë e nxehtë të djeg në duar

Plumbi i nxehtë të djeg në shpirt.


Dhe ndonse lule pak ka stina

Kurorat në varre s’kanë fund

Një dramë e madhe ndjellakeqe

Themelet e jetës i lëkund.


Një dehje e madhe ka kaplluar

Të madh,të vogël:ç’do njeri

Me armë në dorë duke qëlluar

Veç as për festë, as për gosti.


Dhe s’e kupton askush ç’po ndodh

Të gjithë me armë e luftë s’ka

Veç plot të vrarë si në një luftë

Veç kuje e gjëmë të mëdha.


Prandaj vëllezër, ulni armët

Shkaktarë qeshin cinikisht

Ne duhet vet ta ruajmë jetën

Duhet të jetojmë vëllazërisht.

 

Petrit Qejvani, mars 1997