VITET QË RRODHËN, POEZI

Andi Meçaj

I mbyllëm vitet që rrodhën

në kuti të vogla, të mëdha,

i ngjeshëm valixheve të çngjyrosura,

thasëve plastikë, xhepave që u grisën

nga gëzimet dhe hidhërimet.

Në flokë thinja, në fytyrë rrudha,

në zemra copëza kujtimesh

që i lexojmë rrallë.

Faturat e dritave dhe të ujit

i paguam dje,

telefoni nuk ka ardhur ende,

por na duhet të ikim

atje ku s’na njohin më,

apo na kanë harruar.

Dy të huaj si ne

ngarkojnë plaçkat,

kanë punë të lehtë

me gjënë tonë të pakët,

Vetëm librat rëndojnë,

megjithëse i përgjysmuam.

Kamioni ikën,

mbyllim derën

dhe dorëzojmë çelësat

e viteve që rrodhën.

2010

Nga Andi Meçaj