Erdhi era me fytyra të harruara
në pelerinë,
era me çaste të fshehura
xhepave,
era me gungat e fëmijërisë
në kokë,
era me përkëdheljet e gjyshes
në duar,
era që kish vite
që nuk sillte kaq dhurata.
Ajo erë që kundërmon aromë limoni
dhe gjellërash,
era
e shtëpisë sime.
2010
Nga Andi Meçaj
